ارتباط پروتئین کلاسترین با بسیاری از جنبه های خطر سندرم کاردیومتابولیک

4فوریه 2019 - در مطالعه ای که تقریبا یک دهه بطول انجامیده است، محققان کالج پزشکی دانشگاه ایالتی اوهایو، موسسه تحقیقات و مرکز سرطان Houston Methodist ، برای اولین بار نشان دادند که عملکرد پروتئینی بنام کلاسترین در کبد، با بسیاری از جنبه های مختلف خطر سندرم کاردیومتابولیک ارتباط دارد.

سندرم Cardiometabolic  یا CMS، مجموعه ای از شرایطی است که همزمان رخ داده و باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی، سکته مغزی و دیابت می شوند. این مجموعه شرایط شامل فشار خون بالا، قند خون بالا، چربی بیش از حد در دور کمر و میزان کلسترول غیر طبیعی یا تری گلیسرید است. خطر ابتلا به CMS برای بیماران غیرفعال یا سیگاری بیشتر است.

یافته های این تحقیق که بر روی انسان و موش انجام شده است، در مجله ی Diabetes Care بصورت  آنلاین منتشر گردید.

دکتر David Bradley، استادیار بخش غدد درون ریز، دیابت و متابولیسم در مرکز پزشکی ویسنر در دانشگاه ایالتی اوهایو و عضو مرکز تحقیقات دیابت و متابولیسم اوهایو گفت:هدف ما کشف عوامل جدیدی بود که توسط سلول های بافت چربی تولید و بر بیماری قلبی متابولیک تأثیر می گذارند. به ویژه ما می خواستیم که مهمترین آنها را که در حفظ چارچوب بافت چربی نقش دارد، شناسایی کنیم. زیرا در چاقی عملکرد چارچوب بافت چربی، یا همان ماتریکس خارج سلولی دچار اختلال می شود.

این مطالعه نشان داد که یکی از پروتئینهای ماتریکس خارج سلولی به نام کلاسترین(clusterin)، از سلول های چربی در بیماران چاق بیش از حد تولید می شود، این افزایش تولید کلاسترین به شدت با مقاومت به انسولین ارتباط دارد. همچنین با افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و مرگ و میر، فشار خون بالا، میزان کلسترول مضر و بیماری کبد چرب مرتبط است.

مقاومت به انسولین یکی از علل اصلی دیابت نوع 2 است و بیماران چاق همزمان از عوارض متابولیکی و قلبی و عروقی رنج می برند.

در طی این مطالعه، محققان، بیان ژن، آنالیزهای همبستگی و اندازه گیری شاخصهای خونی را برای 54 بیمار چاق و 18 بیمار لاغر که تحت جراحیهای انتخابی در مرکز پزشکی ویسنر قرار گرفته بودند، انجام دادند. این مطالعه همچنین شامل بررسی سلول های کشت شده ی انسان و موش هایی بود که مبتلا به عوارض ناشی از چاقی بودند.

دکتر Craig Kent، رئیس دانشکده ی پزشکی دانشگاه ایالتی اوهایو می گوید: این تحقیقات مشترک اهمیت کلاسترین بر " سندرم کاردیومتابولیک " را روشن کرد و ممکن است در نهایت منجر به ایجاد درمان های جدیدی برای این سندرم شود. قبلا این پروتئین به دلیل نقش آن در بیماریهای نورودژنراتیو مانند آلزایمر مورد بررسی قرار گرفته بود اما در حال حاضر نقش گسترده ی آن در فیزیولوژی و بیماری های انسانی مشخص شده است.

سندرم کاردیومتابولیک، که تخمین زده می شود حدود 25 درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار داده است، اکنون توسط سازمان بهداشت جهانی و انجمن آمریکایی غدد درون ریز بعنوان یک بیماری شناخته می شود. احتمال ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب در افراد مبتلا به CMSدو برابر و احتمال سکته قلبی یا سکته مغزی در این افراد، 3 برابر بیشتر از افرادی است که به این سندرم مبتلا نیستند.

یکی از نویسندگان مسئول این مقاله، دکتر Wong، استاد و رئیس بخش سیستم های پزشکی و مهندسی بیولوژیک در متودیست هوستون گفت: این مطالعه، قدرت تولید فرضیه توسط رویکردهای بیولوژی سیستم ها که موضوع جدیدی است را در کشف اهداف و مکانیسم های جدید در بیماری های پیچیده ای مانندCMS نشان می دهد. پروتئین کلاسترین یک مولفه ی کلیدی از ماتریس خارج سلولی است، این تحقیق، یک چشم انداز جدید برای درک نقش کلاسترین در مکالمه ی بین سلولی در ریزمحیط های بافتی در بیماری های مختلف، از جمله دیابت، سرطان و بیماریهای عصبی، ایجاد کرده است.

دانشمندان اظهار داشتند که به تحقیقات کاربردی بیشتری از جمله مطالعه ی مدل های موش، برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی تاثیر کلاسترین بر هر یک از اجزای CMS و بررسی تاثیر آنتی بادی مهار کننده ی کلاسترین بر جلوگیری از سندرم کاردیومتابولیک، نیاز داریم.

محقق ارشد این پروژه، دکتر Willa Hsueh، مدیر مرکز تحقیقات دیابت و متابولیسم و ​​استاد پزشکی در بخش غدد درون ریز، دیابت و متابولیسم مرکز پزشکی Wexner در دانشگاه اوهایو، گفت: یک مسئله حیاتی شناسایی یک مکانیزم واحد برای مولفه های سندرم کاردیومتابولیک است. با بزرگ شدن سلول های چربی در افراد چاق، تولید کلاسترین افزایش می یابد، بنابراین کلاسترین ممکن است یک نشانگر زیستی برای این سندرم، و نیز یک هدف درمانی برای جلوگیری از این بیماری باشد.

منبع و سایت خبر:

https://wexnermedical.osu.edu/

https://www.news-medical.net/news/20190204/Researchers-link-protein-clusterin-to-many-facets-of-cardiometabolic-syndrome-risk.aspx